Vol van de vergezichten die Frits Grips me heeft laten zien wandelde ik naar huis. Ik liep er gewoon sneller door. Wat zou het waardevol, leuk, bijzonder zijn als de ideeën over wonen die Frits me ontvouwde werkelijkheid zouden kunnen worden.
Ik ben niet de enige die zo denkt over het woonproject van Frits, dat hij heeft ontwikkeld in samenspraak met Bert van de Wijdeven. (Even terzijde, maar wel belangrijk om te vermelden: Bert is een professionele thuiswooncoach en informeert, inspireert en verbindt jonge ouderen met het oog op hun derde levensfase.) Ook de gemeente zag potentie in het plan, bestempelde het als kansrijk, wat in maart 2022 resulteerde in een principeverzoek aan de gemeente. Dat houdt in dat de gemeente wil meedenken over de mogelijkheden tot realisatie om van te leren voor de toekomst. Helaas de knop ging ( nog) niet om bij de gemeente. Blijkbaar is anders / out of the box / vernieuwend denken heel erg moeilijk en voor sommigen een brug te ver. En dat is doodzonde.
Wat houdt dat plan nu precies in?
Frits: “ Ik was en ben architect en stedenbouwkundige en vandaar dat de huidige woonproblematiek mijn aandacht heeft. Maar ik heb ook een passie voor de natuur, waarvan wij immers deel uitmaken en ik zie dus met lede ogen aan hoe de diversiteit in de natuur aan het verdwijnen is en hoe het stikstofprobleem vrijwel onoplosbaar lijkt. En ik tel al een behoorlijk aantal jaren (71), wat met zich meebrengt dat ik heel wat mensen ken in grote huizen met grote tuinen voor wie dat alles eigenlijk te groot en te veel is en die regelmatig denken over verhuizing. Met Bert sprak ik regelmatig over deze zaken en al pratend zagen wij het voor ons: een mooi, niet al te groot kavel aan de rand van het dorp, niet al te ver van de gemeenschappelijke voorzieningen en met de natuur onder handbereik. Wij richten ons met name op de ‘rafelranden’, gebieden die niet echt tot het stedelijk noch tot het landelijke gebied horen, en vaak wat verrommeld zijn en weinig ruimtelijke kwaliteit bezitten. Op dat stuk grond een aantal geclusterde woningen, maximaal 12, 50% eigendoms-/ en 50 % sociale huurwoningen , bestemd voor ouderen en jongeren die zich sociaal verbonden voelen, op basis van wederzijdse ondersteuning. Daaromheen grond waarop de natuur zich kan ontwikkelen zoals dat op die plek vanzelfsprekend is. De bewoners van de huizen zijn samen verantwoordelijk voor die natuurontwikkeling. Zij mogen genieten van dat stukje natuur maar dat genot is niet exclusief. Ook voorbijgangers mogen plezier beleven aan de bomen, de grassen, de bloemen, de vogels etc. die zich daar thuis voelen. Het is een plan met minder privé- en een groter gemeenschappelijk domein. Bij deze woonvorm verschuift het accent dus van individueel nemen naar samen delen.
Bert en ik zijn zelfs over deze plannen al in gesprek met de eigenaar van een stuk grond waarbij we een substantieel deel ( 2/3 )voor de natuur willen bestemmen en een deel (1/3) voor bebouwing.
Niet iedereen wil zo wonen
Wij realiseren ons heel goed dat dit geen project is voor iedereen. Het is een project voor mensen voor wie het sociale component heel belangrijk is en die het begrip natuurontwikkeling serieus nemen. Niet iedereen zit zo in elkaar. Dat hoeft ook niet. Het is goed dat er mensen zijn die op een bepaalde leeftijd graag verhuizen naar een appartement, of een zgn. Knarrenhof, een naar binnen gerichte woonvorm voor ouderen. Sommigen willen lekker blijven wonen in hun grote huis met grote tuin. Prima. Laat die diversiteit van wonen gewoon zo zijn. Maar geef mensen die het fijn vinden om voor elkaar iets te betekenen en die de natuur meer kans willen geven de mogelijkheid om aan die wens vorm te geven in een daarbij passende woonomgeving, in een woonproject zoals Bert en ik dat op papier gezet hebben.
Stichting Domus Divergens
Bert en ik hebben het niet gelaten bij hemelbestormende ideeën, we zijn ook naar de notaris gestapt voor de oprichting van Domus Divergens, een stichting die de realisatie van dit plan voor ogen heeft.
En we hebben een bijpassende website (www.domusdivergens.nl ) opgetuigd waarop wij informatie geven over onze woonideeën in deze tijd van wooncrisis, stikstofproblemen, vergrijzing.”
Zorg Coöperatie
Frits sleepte me mee in zijn visie en plannen. En vanzelfsprekend vroeg ik me af welke rol op de weg naar verwezenlijking van deze ideeën hij zag voor de Zorg Coöperatie en haar leden.
“ Toen ik onlangs lid werd van de Zorg Coöperatie Rooi hoorde ik bij het introductiegesprek dat er in deze organisatie ook een werkgroep is die zich buigt over het wonen van haar leden. Ik vond het heel plezierig dat ik met mijn expertise me kon aansluiten bij deze groep. We spraken af dat medewerkgroeplid Ton de Bruijn zou onderzoeken wat in de bestaande huizen het wonen voor senioren mogelijk en prettiger maakt en ik zou me buigen over de mogelijkheden die nieuwbouw zou bieden. Bij de laatste bijeenkomst van de ZCR op 15 november jl. had ik de gelegenheid om met enkele leden te praten over de plannen die Bert van de Wijdeven en ik hebben ontwikkeld. Ik merkte dat ik te maken had met ouderen die zowel het sociale component van ons verhaal als het aspect van natuurontwikkeling een warm hart toedroegen. Het enthousiasme van deze mensen is nodig om plannen werkelijkheid te laten worden.
Burgeriniatief
Daar werd ik blij van, maar al pratend bedachten we dat als we naar de gemeente toe sterker willen staan dan moeten we ‘het net breder uitwerpen’, dan moeten we vanuit meer bevolkingslagen druk uitoefenen, dan moeten we jongeren erbij betrekken. Met een door jong en oud gedragen burgerinitiatief kun je reëel druk uitoefenen op de gemeentelijke besluitvorming. Zet het eens op een rij: we hebben een uitgewerkt plan, we hebben een stuk grond, er zijn instanties die ons begeleiden op juridisch en financieel terrein en er zijn jonge en oude mensen uit verschillende lagen van de bevolking die iets willen doen aan de stikstofproblematiek en aan de woningcrisis. Daar moet de gemeente Meijerijstad toch voor zwichten.
Ik denk dus dat wij leden van de Zorg Coöperatie Rooi actief jongeren moeten en kunnen benaderen om samen dingen te bereiken. We hebben elkaar nodig: jong en oud. Jongeren moeten erachter komen dat het woord Zorg in de naam van onze coöperatie vooral betekent dat we oog hebben voor elkaar, dat we elkaar niet in de steek laten, dat we samen ervoor zorgen dat we in een leefbare maatschappij opgroeien en dat we samen oud worden. Samen kunnen we een bijdrage leveren aan het herstel van de natuur en samen kunnen we beweging brengen in het vastgelopen treintje van het woningaanbod. Ik denk dat de leden van de Zorg Coöperatie daarin een rol kunnen spelen. Maar dan moeten we actief op zoek naar jongeren. ”
Margreet Geevers-Offermans
Twee interessante websites:
www.domusdivergens.nl
www.JongeOuderen.nl